Napisane w dniu 6 lutego 2018Brak komentarz | Strona główna

Świeci i błogosławieni w witrażach naszej świątyni

Święty Maksymilian Maria Kolbe

 

Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15, 13)

 

Wspomnienie, 14 sierpnia

Żył w latach, 1894—1941

Przyjął święcenia kapłańskie, 28 kwietnia1918r.

Beatyfikacja, 17 października 1971r., Rzym (Paweł VI)

Kanonizacja, 10 października 1982r., Rzym (Jan Paweł II)

 

       Rajmund Kolbe (bo imię Maksymilian otrzymał po nowicjacie) przyszedł na świat 8 stycznia 1894r. w Zduńskiej Woli. Rodzicami przyszłego świętego byli Marianna i Juliusz Kolbe. W dniu swych urodzin otrzymał Chrzest święty w miejscowym kościele parafialnym Wniebowzięcia NMP. Rodzice Rajmunda nie należeli do zamożnych dlatego w poszukiwaniu lepszych warunków do życia przenieśli się do Łodzi, potem do Pabianic, gdzie ojciec pracował w fabryce a mama prowadziła sklepik i udzielała się jako położna. Biedni materialnie, ale bogaci duchowo, pełni, wiary, miłości i pobożności w takim duchu wychowywali swych pięciu synów. Była to rodzina wielkich patriotów, ich dom był ostoją polskości.

    W wieku dwunastu lat doznał objawienia Maryi trzymającej w rękach dwie korony: białą i czerwoną. Pytając chłopca, czy je przyjmie, dała do zrozumienia, że korona biała oznacza czystość, czerwona męczeństwo. Tak opowiadał o tym spotkaniu ”Odpowiedziałem, że chcę. Wówczas Matka Boża mile na mnie spojrzała i znikła”

W 1907 r., Rajmund wraz z bratem podjęli naukę w małym seminarium we Lwowie i wstąpili do Ojców Franciszkanów. Następnie Maksymilian podjął studia filozoficzne i teologiczne w Rzymie, które ukończył doktoratem. W 28 kwietnia 1918 przyjął święcenia kapłańskie.

Założył „Rycerstwo Niepokalanej”, stowarzyszenie ludzi oddanych Maryi. Zaczął wydawać „Rycerza Niepokalanej”,następnie katolicki dziennik „Mały dziennik”, pod Warszawą założył wydawnictwo Niepokalanów.

Wyjechał do Japonii i tam też wydawał odpowiednik „Rycerza Niepokalanej”, założył Niepokalanów Japoński a później podobne ośrodki organizował w Chinach i Indiach.

Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany przez hitlerowców i trzymany od września do grudnia 1939r. w obozie Amtitz. Drugi raz aresztowany został 17 lutego 1941 r. najpierw trafił na warszawski Pawiak a następnie do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, stając się nr 16670. Tam skończył swoje życie w głodowym bunkrze, dobity zastrzykiem fenolu, 14 sierpnia 1941r.

Zginął, aby przeżył ten, który miał rodzinę. Po ucieczce jednego z współwięźniów, Niemcy urządzili apel, wybierając dziesięć osób do bunkra głodowego za karę ucieczki kolegi. Jednym z dziesięciu był Franciszek Gajowniczek- ojciec i mąż, który ubolewał nad losem rodziny. Słysząc to Maksymilian wystąpił z szeregu i wyraził chęć śmierci za kolegę. Hitlerowcy zgodzili się, zajął miejsce pośród dziesięciu skazanych na śmierć w bunkrze nr 11.

 

Święty Maksymilian Kolbe – „Męczennik miłości”- Papież Paweł VI beatyfikował naszego Świętego 17 października 1971r. , zaś Jan Paweł II kanonizował Go 10 października 1982 roku. Tak mówił nasz Papież w dniu kanonizacji „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich”– od dziś kościół pragnie nazywać świętym człowieka, któremu dane było w sposób szczególnie dosłowny wypełnić powyższe słowa Odkupiciela. Działo się to wszystko w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu, gdzie zamordowano w ciągu ostatniej wojny około półtora miliona ludzi. Nieposłuszeństwo wobec Boga, Stwórcy życia, który powiedział „Nie zabijaj” spowodowało na tym miejscu potworną hekatombę śmierci tylu niewinnych.

 

 

 

 

 

 

 

Tagi: