28 października – Poświęcenie Kościoła Własnego
“Jak miłe przybytki twoje Panie! Pożąda i tęskni dusza moja do przedsieni Pańskich”
/Ps. 83, 2 — 3/
Ostatnia niedziela października to uroczystość poświecenia kościoła własnego. Tak jak człowiek poprzez chrzest staje się dzieckiem Bożym, tak i kościół przez poświęcenie staje się budynkiem wyłącznie dla służby Bożej.
Msza św. w naszej parafii o godz. 11.00 rozpoczęła się od uroczystej procesji. Kapłana wraz z Liturgiczną Służbą Ołtarza wszedł do świątyni i rozpoczęła się Eucharystia. Homilia naszego Duszpasterza przybliżyła nam jakim darem jest nasz broniewski kościółek. To tu korzystamy z Sakramentów Święch: Chrztu, Eucharystii, Pokuty, Bierzmowania, Małżeństwa, to tu kończy się kres zycia doczesnego. To tu zawsze czekają otwarte ramiona miłosiernego Boga. Tu mieszka Jezus Chrystus – Bóg żywy- Pokarm na życie wieczne.
Prawdziwa wytrwałość zawsze zaprowadzi nas do Boga. Tak jak Zacheusz w niedzielnej Ewangelii, który pragnął spotkać Jezusa, pokonuje trud, wspiął się na sykomorę. Jak podkreśla Ewangelista pierwszy spogląda w górę Jezus, Jezus go zauważa i pragnie zatrzymać się u niego tzn. zamieszkać w Jego sercu. Otrzymuje niezwykłą łaskę – obdarzony zostaje zbawieniem. Abyśmy i my jak Zacheusz znaleźli w naszym życiu takie „drzewo”, które pozwoli zobaczyć to co najważniejsze – Drogę Zbawienia.
W modlitwach pamiętajmy o dobrodziejach, fundatorach, budowniczych, naszej „Arki Przymierza”, bo to oni zostawili nam Dom Boży. Dbajmy o tę Świątynię aby i przyszłe pokolenia mogły się gromadzić w Żywej Świątyni Boga.
Po Mszy św. odbył się koncert nasze parafialnej scholi. Nasi artyści śpiewem i tańcem wielbili Boga. A przy wyjściu z Kościoła na wiernych czekała słodka niespodzianka.
„Nie rzucim, Chryste, świątyń Twych, nie damy pogrześć wiary. (…) Bronić będziemy Twoich dróg. Tak nam dopomóż Bóg”